Chianti

Vaak wordt het een rode wijn uit Toscane genoemd. Wel, als er één wijn is die Toscane vertegenwoordigt, dan is het ongetwijfeld de Chianti. Eén op de vier flessen uit deze prestigieuze Italiaanse regio is immers Chianti.

Wat is het verschil tussen Chianti en Chianti Classico?

Chianti Classico verwijst naar een historisch wijnbouwgebied, terwijl Chianti de grotere zone is die het Classico-gebied omringt. Tegenwoordig bestaan de twee teeltgebieden vreedzaam naast elkaar. Maar dat is niet altijd zo geweest. Al in 1716 definieerde Groothertog Cosimo III de grenzen van de Chianti Classico in Toscane. Het was daarmee het eerste officiële wijngebied ter wereld.

Toen Chianti aan het begin van de 20e eeuw steeds succesvoller werd, waren er veel wijnmakers buiten de officiële regio die Chianti produceerden en ook onder deze namen verkochten. Dit kwam omdat de wijn als warme broodjes over de toonbank ging - en ze er meer geld voor kregen. Het spreekt voor zich dat de wijnmakers uit het oorspronkelijke gebied dit niet leuk vonden. Ze dienden een klacht in bij de overheid, die onmiddellijk een commissie instelde. Maar in 1932 besloot de commissie verrassend genoeg dat het Chiantigebied gewoon moest worden uitgebreid. Sindsdien is er de Chianti Classico als historisch herkomstgebied, en de grotere Chianti zone, waar het Classico gebied tot 1996 deel van uitmaakte. Sindsdien is het echter onafhankelijk.

Hoe is de Chianti onderverdeeld?

Naast de Chianti Classico strekt de Chianti-zone zich uit tussen Florence en Siena over 15.500 hectare wijngaarden. In totaal zijn er zeven subzones in de Chianti. De Colli Fiorentini, met zijn 900 hectare, strekt zich uit langs beide oevers van de Arno. De bodems zijn hier zanderig, steenachtig en deels kalkhoudend. Met 1.400 hectare wijngaarden en 500 producenten is de Colli Senesi de grootste Chianti zone. Het teeltgebied overlapt gedeeltelijk met dat van Brunello en Vino Nobile di Montepulciano. Rufina, daarentegen, heeft de grootste reputatie. Hier zijn hoogtes waar bijzonder delicate en complexe planten vandaan komen. De Colli Aretini heeft geen aaneengesloten wijngaardgebied, maar bestaat uit drie plekken die zeer lichte en uiterst charmante wijnen produceren.

Met slechts 154 hectare wijngaarden is de Colline Pisane de op één na kleinste enclave in de Chianti. Rode klei met een laagje zand domineert hier de bodem. Montalbano is twee keer zo groot, met ruim 300 hectare, maar is vrijwel onbekend in dit land. En met reden. De wijnen uit deze Chianti-streek worden vooral gedronken door de lokale bevolking. Met slechts 57 hectare is Montespertoli het onderdeurtje van de Chiantistreek - en toch is het een grote speler. Hier vindt het jaarlijkse Chianti Festival plaats, waar het nieuwe wijnjaar in zijn geheel wordt geproefd.

Wie heeft de Chianti uitgevonden?

Tot de jaren 1870 waren er geen productieregels voor Chianti. Het was baron Bettino Ricasoli, die ook een tijdlang eerste minister van Italië was, die daar verandering in bracht toen hij in 1872 een 'recept' voor Chianti opstelde waarin Sangiovese met 70% als belangrijkste druivensoort werd vastgelegd. Daarbij kwamen 20% Canaiolo en 10% Malvasia. Ja, precies. Een witte druivensoort. Dit was om de wijn nog drinkbaarder te maken. Laten we eens kijken naar de huidige situatie met betrekking tot de druivensoorten in de Chianti.

Hoe wordt een Chianti gemaakt?

In 2006 werden twee verschillende kwaliteitsniveaus geïntroduceerd in de hele Chianti-streek: Chianti (Classico), ook Annata genoemd, en Chianti (Classico) Riserva. Terwijl de Chianti 12 maanden moet rijpen voordat hij mag worden verkocht, moet de Riserva-versie 24 maanden rijpen, waarvan ten minste drie maanden in de fles. Sinds 2013 is er ook een derde kwaliteitsniveau met de Gran Selezione. Hier komen de druiven ofwel van één enkele wijngaard of zijn ze een selectie van de beste druiven van een wijnhuis. Bovendien moet de wijn minstens 30 maanden rijpen - waarvan drie in de fles, net als bij de Riserva.

Wat overigens voor geen van de drie kwaliteitsniveaus is toegestaan in de Chianti Classico zone, maar wel in de grotere Chianti zone, is het Governo proces. In dit proces wordt een deel van de druiven niet meteen gefermenteerd, maar vooraf gedroogd (appassimento heet dat). Zodra de andere druiven klaar zijn met gisten, wordt de most van de ingedroogde druiven toegevoegd om een tweede gisting op gang te brengen. Hierdoor wordt de wijn voller en rijker aan alcohol. De twee bekendste producenten in de Chianti en Chianti Classico zijn zonder twijfel Antinori en Frescobaldi.

Hoe smaakt een Chianti?

Wijnen uit de Chianti-streek zijn van dezelfde kwaliteit als die uit de Chianti Classico streek. Ze zijn echter meestal veel vroeger toegankelijk en stralen een frisse fruitigheid uit. Hier domineren toetsen van sappige kersen en rode bosvruchten. De tannines zijn eerder slank, de zuren iets hoger. De wijnen uit de Chianti Classico regio zijn daarentegen meestal wat complexer en diepgaander, wat niet in het minst te wijten is aan het feit dat de wijngaarden op een grotere hoogte liggen en meer specifiek uitgelijnd zijn. Met andere woorden, de druiven krijgen meer zon, maar profiteren ook van de nachtelijke temperatuurdaling op grotere hoogte. Hierdoor kunnen de druiven intense aroma's ontwikkelen en tegelijkertijd hun frisheid behouden. Zowel de Chianti als de Chianti Classico zijn dus ideale begeleiders van gerechten.

Welk eten past goed bij een Chianti?

Chianti en Chianti Classico zijn bijzonder lekker bij rijkelijk belegde pizza's, pasta's met stevige sauzen of lasagne met veel kaas. Dankzij hun hogere zuurgraad snijden ze perfect door de vettige componenten en voorkomen ze dat een rijk gerecht te zwaar lijkt in de mond. Over het algemeen passen de wijnen ook uitstekend bij alle gerechten die tomaten bevatten, omdat het aroma van kersen er heel goed mee harmonieert. Laat je inspireren door deze geweldige Toscaanse wijnen en ontdek de Chianti bij Best of Wines.